ما کشته عشقیم

سایه! ما کشته عشقیم ، که این شیرین کار    مصلحت را ، مدد از تیشه فرهاد گرفت

فتنه چشم تو چندان پی بیداد گرفت
که شکیب دل من دامن فریاد گرفت

آن که آیینه صبح و قدح لاله شکست
خاک شب در دهن سوسن آزاد گرفت

آه از شوخی چشم تو ، که خونریز فلک
دید این شیوه مردم کشی و یاد گرفت!

منم و شمع دل سوخته ، یارب مددی
که دگر باره شب آشفته شد و باد گرفت

شعرم از ناله عشاق غم انگیز تر است
داد از آن زخمه که دیگر ره بیداد گرفت

سایه! ما کشته عشقیم ، که این شیرین کار
مصلحت را ، مدد از تیشه فرهاد گرفت...

هوشنگ_ابتهاج